Antik Çağdan Kopernick-Kepler-Galileo üçlüsüne kadar olan Fizik-7

İbn-i Heysem (965-1038) ikinci Batlamyus olarak da bilinir ayrıca modern optiğin de babası olarak kabul edilir. Çalışmalarında ayna ve mercek sistemlerindeki ışığın yansıma ve kırılma süreçlerinin incelenmesinin yanı sıra insan gözünün anatomisi ile de ilgilenmiştir. Alhazen’in Kitab-ül Menazır isimli optik kitabı batılılarca kendi dillerine çevrilmiş ve uzun süre kendi okullarında ders ve başvuru kitabı olarak da kullanılmıştır.

Alberuni adıyla tanınan Harezmli Biruni (978-1046) Astronomi ve Matematik konularında eserler vermiştir. Alberuni Dünya’nın çapı, eksen eğikliği ve Ay’ın evreleri konularında eserler vermiştir. Yaptığı çalışmalarıyla Aristoteles ve Batlamyus’tan farklı olarak Dünya’nın kendi ekseni etrafında döndüğü varsayımını ve düşüncesini ortaya atmıştır. Kendi yüzyılının en büyük matematikçisi olarak kabul edilen Biruni trigonometride sıkça karşımıza çıkan sekant ve kosekant fonksiyonlarını kullanan ilk bilim adamıdır.

Urfalı El Battani veya bilinen adıyla Albategnius’un (858-929) ise Astronomi ve trigonometri konularındaki çalışmaları kendisinden sonra gelecek olan birçok batılı bilim adamına ilham vermiş ve onlar tarafından saygı görmüştür. Eserleri batı dillerine çevrilmiştir. Dünya’nın Güneş etrafında döndüğünü söylemiş ve bir Güneş yılını 365 gün, 5 saat, 46 dakika ve 24 saniye olarak ölçmüştür. Ayrıca kendisi Batlamyus’un Almagest’teki bazı hatalarını düzeltmiş, Güneş ve Ay için de daha doğru değerleri elde etmiştir.

Azerbaycan doğumlu Fars bir bilim adamı olan Nasiruddin Tusi (1201-1274) Batlamyus ve Aristoteles’ten farklı olarak Dünya merkezli evren yerine Güneş merkezli evren modelini benimsemiş ve yalnızca Dünya için değil diğer gezegenler için de yörünge hesapları yapmış ve Almagest’in güncellenmesine katkılar sunmuştur. Tıpkı El Battani gibi Tusi’de birçok batılı bilim adamına ilham kaynağı olmuş ve Tusi’nin eserlerini kendi dillerine çevirmişlerdir.