Kuantum Fiziğinin ortaya çıkışı ve 20. Yüzyıl Fiziği-2

Bilim hızla gelişirken, İngiliz mühendis John Fleming (1849-1945) 1904’te diyotu icat etmiştir. Elektron vakum tüpü özelliğine sahip bu diyotlar, uzun mesafelere iletilebilen radyo dalgalarını elektrik sinyallerine dönüştürmede kullanılmıştır. Bu da iletişim ve elektromanyetik teori konusunda önemli bir atılım olmuştur.

1906 yılına geldiğimizde termodinamik konusunda önemli bir gelişme olmuştur. Alman bilim adamı Walther Hermann Nernst (1864-1941) mutlak sıfır sıcaklığında maddenin entropisinin sabit kalacağını açıklamış ve bu çalışması termodinamiğin üçüncü yasası olarak kabul görmüştür. Bu çalışması sayesinde Nernst 1920 yılı Nobel Kimya ödülünün de sahibi olmuştur.

1907 yılına geldiğimizde Bertram Borden Boltwood (1870-1927) isimli Amerikalı bilim adamı radyometrik tarihleme yöntemini bulmuştur. 1905 yılında uranyumla başlayan radyoaktif bozunumların son ürününün kurşun olduğunu gösteren bilim adamı, 1907’de içlerindeki kurşun-uranyum oranına bakarak bazı kayaçların yaşını ölçme yöntemini geliştirmiştir. Bu yöntem sayesinde Dünya’nın yaşının tahmin edilmesinde önemli adımlar atılmıştır. Bu yöntem ayrıca arkeolojide de kullanılmış ve halen kullanılmaya devam etmektedir.

İngiliz Fizikçi Ernest Rutherford (1871-1937) elementlerin ayrışması ve radyoaktiviteleri konularındaki çalışmalarıyla 1908 yılı Nobel Kimya ödülünün sahibi olmuştur. Rutherford, 1911 yılına gelindiğinde yaptığı alfa parçacığı deneyiyle atomların merkezinde artı yüklü bir çekirdek olması gerektiğini söylemiş ve kendi adıyla anılan Rutherford Atom Modelini ortaya koymuştur. Bu model sayesinde, Thomson tarafından öne sürülen üzümlü kek modelinin aksine, artı yüklülüğün atomun merkezinde yer alması gerektiği belirlenmiştir. Bu model atom modellerinde çığır açan bir modeldir.